Mijn weg door het werkende leven bracht me steeds dichter bij harten van mensen, daar waar het leven zich in alle wonderlijke pracht en soms haast verwoestende kracht laat zien. Het is een voorrecht dicht te mogen zijn bij mensen, groot en klein, op momenten dat ze kwetsbaar zijn. Het is een voorrecht om getuige te mogen zijn van de kracht en de liefde die zich laten zien, juist als jouw verhaal van missen en koesteren geraakt wordt, iedere keer weer.
Ik heb jaren gewerkt als ritueelbegeleider en heb vele gezinnen begeleid op weg naar en tijdens het afscheid. De tranen, de ontreddering, de machteloosheid, de pijn, ik mocht het allemaal zien. En steeds weer was dat wat me het meeste trof de liefde, zoveel sterker dan de dood.
Een dag per week ben ik werkzaam in het mortuarium van het RadboudUMC. Een prachtige werkplek waar we met liefde zorgen voor mensen die dood zijn gegaan en oprechte aandacht hebben voor naasten. Op de plek waar de dood alom aanwezig is kan ik nog meer voelen hoe ik het leven liefheb en hoe dankbaar ik mag zijn voor wat het leven me geeft.
Ik weet hoe het is om afscheid te nemen en te rouwen. Toen ik twinti
g jaar was maakte mijn moeder een eind aan haar leven. Kwetsbaar èn krachtig begon ik aan een weg die me bracht tot waar ik nu ben. Heel bewust heb ik stappen gezet door mijn eigen land van rouw. Ik dwaalde in het donker en huppelde in het licht. En nog altijd ken ik het allebei, kracht èn kwetsbaarheid. Net als jij.
Ik begeleid en benoem, geef troost en vertrouwen, raak en word geraakt. En ik heb de diepe overtuiging dat afscheid nemen en stil staan bij de liefde en de pijn belangrijk is, voor jong en oud. Om vast te kunnen houden wat jij wilt koesteren, los te laten wat niet meer bij je past en te zijn wie je bent, met alles wat er is.
Mijn hart gaat uit naar kinderen en jongeren. Ik hou van hun eerlijkheid en de vaak nog onverhulde emoties die ze laten zien. Van kinderen en jongeren kunnen we veel leren als het gaat om afscheid en rouw. Maar kinderen kijken naar ons om te zien hoe het moet…en worden daardoor ook geconfronteerd met onze angsten, ons onvermogen, onze wens om te beschermen in plaats van te benoemen. Dat is niet erg, maar bewustzijn bij volwassenen is belangrijk. Ik ben dankbaar dat ik kinderen en ouders nabij mag zijn als het leven daar om vraagt.